De stad heeft de naam lelijk te zijn. En dat is ook zo. Ik maakte een wandeling van 11 km en kwam door verschillende delen. Begon op het centraal station. Dan door de lange Marktstrasse om via het noorden (Neue Mitte) weer terug bij het station te komen.

De winkelbinnenstad doet armoedig aan. Een lange straat met hier en daar gaten in het aanbod. Nee, het is niet gezellig daar. Gehoorzaam aan de route doorheen gelopen en bij het Bunkermuseum beland. Het onderste deel van de bunker staat er nog. Daarboven is nieuwe bebouwing. Verder maar. Zag dat de fietsen van postbodes een handig foefje hebben. Een stang met twee wieltjes achter het voorwiel kan met de voet naar beneden worden geklapt en dan staat de fiets vrij stevig.

De route had weer iets geheimzinnigs. Ergens heen en daarna terug over dezelfde weg. Bleek een heuvel in het groen, de Knappenhalde, te zijn van 102 meter, waarschijnlijk opgebouwd uit resten van mijnafval. Boven was een uitkijktoren. Kwam onderweg een vondeling tegen. Aardig allemaal maar niet de energieverslindende wandeling waard. Het werd bovendien warmer. Het goedkope zwarte jack van de Primark moest uit. Daar is dan een rugzak weer handig voor. Ontwaarde in de verte een verzamelplaats van oude vrachtauto's. Die hebben altijd een beetje mijn liefde. Verder gelopen tussen volkstuintjes en langs de Gas o meter gekomen. Ooit een gashouder en nu een uitzichtspunt. Maar ik voelde niet de lust om een kaartje te kopen en via trappen naar boven te gaan. Schijnt ook een zeeaquarium in te zijn. Er was ook een lift, hoorde ik later.

Liep braaf verder en kwam via het Westfield Centro (vroeger Centro O?), een enorm winkelcentrum, langs een drukke verkeersweg. Na een afslag een Trinkhalle gevonden en een blikje gekocht. Was even kwijt dat het Duitse woord voor blikje Dose is. Daarna al ras bij het station gekomen, een Schotse voetbalfan gespot en moe gewacht op de trein naar Arnhem. Ondertussen ging de bus naar Lekkerland voorbij. Ik ben lui en wilde eigenlijk wel mee. Een andere keer dan maar. In het voorste deel van de trein plaatsgenomen. Het achterste ging bij Wesel naar Bocholt. Op de heenweg werd in Wesel de trein uit Bocholt aangekoppeld. Dat ging niet goed. Half uur vertraging.

Vanaf Arnhem in de trein naar Utrecht een persoon waarschijnlijk een dame, waarvan alleen de ogen te zien waren, waargenomen. De rest, inclusief de handen, was met stof bedekt. Blijf dat een raar gezicht vinden. Maar ja, wie ben ik? Wereldvreemd wellicht en blij dat we niet allemaal hetzelfde zijn, zoals een SIRE-reclame jaren geleden al luidde.

Het kan nog gekker. Op de heenweg in de trein een serieus echtpaar uit Baarn gesproken dat Almere leuk vond. Bleek te gaan om Almere-Haven waar ze met hun boot ooit wel eens aanlegden. Maar 's middags moest je er niet zijn, dan wordt er gezopen. Ja, zo lust ik er nog wel eentje. Ontnuchterd bereikte ik met de Intercity naar Akkrum mijn woonplaats weer.

Foto's