Sint-Pietersberg 30 april 2016

Het oude mannentreinkaartje was nog maar een paar dagen geldig en dreigde ongebruikt te blijven. En dat is zonde. Niet in bijbelse termen, maar toch. Dus ondanks slechte weersvoorspellingen toch afgereisd per trein. Naar Zuid-Limburg om een wandeling te maken van de NS. Iets van 15 kilometer, maar we zijn wel wat gewend de laatste tijd.

Met de bus naar Amstel en daar vandaan naar Maastricht. Slechts een keer overstappen dus. Geluk zit soms in kleine dingen. Een van die dingen was een gratis upgrade zoals dat tegenwoordig heet, naar de eerste klas. En dat was heel prettig. Het koffiezetapparaat bij AH to go moest worden schoongemaakt. Dat was wel minder. Maar och, de bus was op tijd, de trein ook en ik vleide me neer in de trein. Een heel compartiment voor mij alleen. Ik had een goed boek, dat me boeide tot na Eindhoven. En er was ook catering in de trein. Een aardige jongeman verkocht koffie en die smaakte nog ook. Ik nam, enthousiast als ik kan zijn, er meteen ook maar een gevulde koek bij. Tja.

Het weer werd wat minder mooi, naarmate het zuiden naderde. Af en toe een wel heel waterig zonnetje. Maar och. Om ongeveer 10 uur begon ik in de regen aan de wandeling. De verleiding om toch naar Luik te gaan, overwonnen. In lichte regenval liep ik richting St. Servaasbrug. Geen curiosamarkt deze keer. Door de Stokstraat naar de St. Servaaskerk. Ik passeerde enige te goed geklede Maastrichtenaren. Met van die dure regenjassen en een deftige hoed op.

Even verder op begon het te heuvelen. Nog wat verder zag ik de mergelwinning en liep ik een verkeerde weg op. Gelukkig hielp een jokker me ongevraagd maar wel welkom, weer op weg. Toch ging het weer mis. Ik belandde bij een veld met schapen. Het geblaat was niet van de lucht. Teruggelopen en ontdekt dat ik de groeve links van mij moest houden.

Paden waren nat en zanderig en maar ten dele verhard. Ik keek af en toe om me heen of ik een Oehoe zag. Imposante vogel vind ik dat. Maar helaas. Het plateau waar mergel werd gewonnen, maakte indruk. Bijna on-Europees, zo scheen het me toe. Kwam vooral door de kleur van het water in de meertjes.

Wat later kwam ik langs een grenspaal. Een stukje van de wandeling voerde door België. Ik liep de goede kant uit over een smal paadje en bereikte Kanne. Daar moest ik, hoe toepasselijk over het Kommiezenpad. Een smal nat paadje tussen de achterzijde van huizen en bouwland. In Kanne was ook een kapel, die bijzonder was en een bakker, die iets te veel klandizie had naar mijn smaak. Aan wachten heb ik een hekel.

Met enige omwegen bereikte ik Chateau Neercanne, dat in Nederland ligt. Prachtig! Jammer van de regen. Mooie tuin en terrassen. Een tijdje later, mijn voeten sopten, ging het weer naar beneden. Naar het dal van de Jeker. Het stroompje gevolgd en weer in Maastricht beland via de Hellepoort.

Eenmaal weer in Maastrichtstad een bekende uit Aalsmeer tegengekomen. Eigenlijk een paar bieren willen kopen, maar gek genoeg geen passende gelegenheid. Geen fut meer om de natte stad in te gaan. Binnengestapt bij Bakker Bart voor broodje brie. Bij een plaatselijke bakker een kleine vlaai gekocht. Je moet toch wat meenemen? In het station bij een Kiosk uit armoede maar een blik Heineken gekocht. Koud, maar voor een schandalig hoge prijs. Vond ik. Maar met de toerist wordt wel vaker een loopje genomen.

De terugreis verliep rustig. Ik genoot van de ruimte in de eerste. Smaakt naar meer. Water gedronken en brood gegeten. Niet echt meer aan lezen toegekomen. Moeilijk om niet verder te reizen, want gratis en eerste klas. Maar het was mooi geweest, vond ik. In Utrecht uitgestapt en per trein naar Hilversum. Overgestapt en de rest hoef ik niet te vertellen.

De brug, bijna is het zover.

Amsterdam Amstel

Aankomst in Maastricht. Het deftige hotel?!

Regen.

'.

De wandelaar zou ook Kanne aandoen.

Bewegen.....

Eens hoop ik dit pad te lopen.

We zijn in Limburg.

Glibberend naar boven.

Beh behs..

De Sint-Pietersberg

Een wonderlijk landschap en toch maar op 3 uur van Almere.

De ENCI

De foto hiernaast wat uitvergroot.

Het eindpunt van het Pieterpad.

Chateau Neercanne

Er zijn grenzen.

Het kommiezenpad tussen de huisnrs. 5 en 7.

Zo zag het er verderop uit.

Stroomopwekking door waterstroom.

Ook voor het vormsel bestaat er taart.

Le Chateau

Terrassen

Frans aandoend

Druivenstokken.

Het water van de Jeker

Lopen of varen, het pad is veranderd in een sloot.

Sociale woningbouw naar ik vermoed.

In Maastricht is een kerk nooit ver weg.

De berenkuil........

met een overleden Giraffe.

De Hellepoort

Proviand.

Uitrusten......

Sommige plaatjes staan 'gedraaid'. Ik vermoed dat Windows 10's verkenner hier debet aan is. Aan een oplossing wordt gewerkt.