Arnhem 9 juni 2017

Nog steeds actueel dit soort verschrikkingen, helaas.

Ik ben altijd dol geweest op personeelsuitjes. Daarom ging ik graag mee naar Arnhem. In een dubbeldekker vol met gezellige mensen. Bewondering voor de jongeman, die het allemaal aan elkaar praatte. Een natuurlijk talent om enthousiast en sympathiek over te komen!

Natuurlijk regende het. Enigszins nat begonnen we aan de taart, nadat we door de verkeerschaos in Arnhem waren geraakt. Ook daar wordt continu veranderd en dus gebouwd. In dit land is het nooit goed. Mooie inrichting van het restaurant, dat wel.

Na de koffie, men bleek niet in staat een tweede kopje in te schenken, begon een wandeling onder leiding van een gids. Onderwerp waren uiteraard de perikelen rond de verovering van de brug in 1944, onderdeel van de operatie Market. Een flink stuk binnenstad was plat gegaan door het oorlogsgeweld, nadat de eerste poging om de brug op de Duitsers te veroveren, was mislukt. In een mooi documentatiecentrum aan de Rijn, bemenst met aardige vrijwilligers, was het allemaal uitgebreid in beeld gebracht. Daar was het ook droog. De explicaties van de gids vonden voor het grootste deel plaats in de natte open lucht. Maar geen verder geklaag, want haar uitleg was meer dan boeiend. Goed om eens te horen en te beseffen hoe 'de' oorlog in Arnhem heeft huisgehouden. Na de lunch naar het Airborne museum in Oosterbeek. Vroeger hotel Hartenstein en nu een permanente tentoonstelling over de gebeurtenissen aldaar en rond en in Arnhem.

In de kelders was een binnenstadsslagveld nagebouwd. Mij trof vooral het meisje in de kapotgeschoten auto. Het, de ellende, kwam allemaal heel dicht bij. Uit een geweerloop komt nooit iets goeds. Gelukkig scheen buiten de zon en was er gelegenheid om in het park rond te kuieren.

Sprak een Amerikaan, die met een groep langs oorlogsmijlpalen in Europa rondtoerde. Hij woonde in de buurt van plaatjes als Zeeland en Overijssel en had op Trump gestemd, omdat hij een afkeer had van de Clintons. Trump is een beetje een leugenaar, maar geen schurk, zo luidde samengevat zijn verhaal.

Om 17 uur de bus in voor het diner. Toen nu toe had ik me redelijk gedragen, braaf mee geconverseerd en -gelachen als me dat gepast voor kwam. De dubbele expresso liet echter lang op zich wachten, te lang en dat betekende verlenging van de wedstrijd. Hier begon mijn verlies zich af te tekenen. Ik werd het een beetje zat. De enthousiaste gesprekken op luide toon in de bus daarna, maakte dat ik het opgaf. Blij dat we weer in de plaats van vertrek terug waren!

Niettemin een mooie dag. In de regel gaat deze reiziger met een wijde boog om musea en rondleidingen met gidsen, maar deze keer was het de moeite meer dan waard. “Indrukwekkend”, zo vatte de medereiziger het treffend samen.