Wat was het een geslaagde vakantieweek! En dat voor de derde keer dit jaar. Prachtig weer ook. Het accent lag deze keer nog meer dan de vorige keren op wandelingen. Die waren niet altijd even gemakkelijk. Aan voortdurend stijgen en dalen raakte ik gewoon. Smalle paadjes tussen rotsblokken en losse kiezels wennen niet. Voortdurend kijken waar je loopt en hoe je je voeten neerzet, ook als je moe bent, is het parool. Soms kom je uren niemand tegen. Ook is het zaak de richtingsbordjes te vinden. Af en toe zijn deze goed verstopt.

Maandagochtend vroeg vertrokken en om ca. half elf aangekomen in Bollendorf, na boodschappen te hebben gedaan en getankt in Luxemburg(1,644 euro!). Mijn spullen geparkeerd in het appartement en de brug over naar Luxemburg. Mijn bestemming was Luxemburg-stad, waar het de laatste dag van het jaarlijkse Schueberfouer was. Een grote 20 dagen durende kermis op de Champ du Glacis. Vanuit Echternach ging bus 201 naar Limpertsberg, pal aan het kermisterrein. Altijd leuk om de kleurrijke attracties te bekijken. Me ook gewaagd aan de plaatselijke specialiteit, de Gromperekichelcher. Platte gefrituurde schijven, die smaakten naar aardappels met een gekruid jasje. Een portie bestond uit drie stuks met een bekertje appelmoes.

Had de kermis wel gezien en besloot terug te gaan naar Echternach, na een modern winkelcentrum nabij Luxexpo vluchtig te hebben bekeken. In Echternach de mooie Cactussupermarkt bezocht en voorzien van een paar verversingen besloten om niet te wachten op de bus naar Bollendorf, maar te gaan wandelen. 9 kilometers waren het. Bleef deze keer aan de westkant van de Sure. Prachtige tocht soms vlak langs het water en over smalle paadjes.

In Bollendorf waren de voorbereidingen voor het Äppelfest begonnen. De eerste bierkramen stonden klaar.

De volgende dag naar Esch sur Alzette. Had een wandeling van de spoorwegen (CFL) gevonden naar Belvaux-Soleuvre. Maar eerst met de lift bij het station naar boven. Had gehoord dat het daar mooi was. En dat was ook zo. Parkachtige omgeving, die uitnodigde tot meer wandelen. Terug naar beneden en de voorgenomen wandelroute opgepakt. Eerst in een stedelijke gebied, overgaand in een wat armoedig aandoend industriegebied om vervolgens bij Belvas hypermodern te worden. De nieuwe universiteit is hier onder meer gebouwd op een plaats waar vroeger ijzerindustrie was. Verder gelopen in de hitte en het bos ingestuurd. Na een tijdje het pad kwijt. Gelukkig door een dame de juiste weg gewezen en getreind naar Luxemburg-Pfaffenthal om daar het treintje/lift naar boven te nemen en weer met de tram en bus 201 'huiswaarts' te reizen.

Woensdag met de bus naar Grundhof. Vandaar was het twintig minuten lopen naar Vugelsmillen, dat aan de route van een rondwandeling lag, die onder andere langs de Priedegtstull (preekstoel) ging. Heen tot Müllertal was het een gematigd traject wat betreft stijgen en dalen in een vrij open landschap. De terugweg was bosrijk en uitdagender. Enorme rotspartijen en veel klauteren. De preekstoel gezien en verder doorgestapt. Wachten op de bus trok me niet, dus gelopen van Grundhof naar Bollendorf. Redelijk kapot. Later die dag toch nog even naar Echternach gegaan om daarna aan de gebruikelijke balkonzit te beginnen. Ik merkte al eerder dat als het onbewolkt is hier 's nachts veel meer sterren te zien zijn dan in mijn woonplaats.

Donderdag in mistig weer naar La Rochette. Was hier eerder geweest en wilde nu een langere wandeling maken. Het betrof een luswandeling (auto pedestre) om de plaats heen met dank aan reisroutes.be. Voortdurend stijgen en dalen, maar mooie uitzichten maakten veel goed. Omdat het na afloop nog vroeg was, het stoute plan opgevat om door te reizen naar Rosdorf. Bij de overstap in Junglinster nog even een mooie speelgoedwinkel bezocht. In het centrum van Rosdorf naar de kerk boven op een heuvel gelopen. Daar was ook het Tudorhuis (museum) en le depart van de wandeling. Achteraf was dit een beetje te veel van het goede. Bij elkaar meer dan 22 kilometer. Aan een boom hing nog één kleine appel en deze werd geplukt. Vrijwel onmiddellijk werd ik gestraft. Ik liep het begin- en eindpunt van de wandeling straal voorbij en dat betekende ca. 2 kilometer extra strompelen.

Terug in Bollendorf waren de vrijwilligers druk bezig met het Äppelfestgebeuren. Er heerste een goede sfeer tussen de mensen, zo veel werd me wel duidelijk. “We hebben geen druiven, maar wel appels en daarom een appelfeest.” Leek me een heel plausibele verklaring. Toch nog even door het dorp gewandeld alvorens te ruste te gaan. Stond versteld van mezelf.

Donderdag met de bus naar Ettelbruck en vandaar naar Troisvierges, het noordelijkste station van het land. Weer een route van de CFL gelopen. Dit keer naar Clervaux. In het begin even moeten zoeken naar de bordjes, maar een aardige beveiliger en een VVV-dame zetten me op het goede pad. Vrij stijl naar boven in het begin en door een mooi landschap Clervaux bereikt. Onderweg een monument van een neergeschoten bommenwerper bekeken.

De bus genomen naar Vianden. Prachtige rit. Vianden was zonnig deze keer en dat maakte een heel verschil met het vorige bezoek. Het stuwmeer ontdekt en over de dam gewandeld. Terug in Bollendorf begon de omgeving van het Appelfeest serieus vorm te krijgen. Weer een mooie dag.

Zaterdag besloten niet te ver weg te gaan. Liep een mooie CFL-route van Diekirch naar Ettelbruck. De fantastische mogelijkheden van het gebruik van een GPX bestand op mijn telefoon ervaren. Verkeerd lopen is bijna onmogelijk. Had ik eerder moeten weten. Via Moestroff en Reisdorf terug naar Bollendorf en de Romeinse villa opgezocht. Viel een beetje tegen. Het omgeven zijn door een houten/metalen stellage maakt het er niet beter op. Ik zou bijna zeggen: slopen, maar wie ben ik.

En dan was er eindelijk het appelfeest. Om 16 uur was de opening door de Gerolsteiner Stadtsoldaten. Een kanonschot vormde het officiële beginsein. De voorzitter van het Appelcomité (de Vereinsgemeinschaft) hield een prima toespraak en na een optreden van het plaatselijke muziekkorps werd Koningin Lea I bedankt voor de door haar bewezen diensten. Haar opvolgster die Lea II bleek te heten, werd opgehaald door de Musikverein Bollendorf en de abdicatie en overdracht van het kroontje kon beginnen. Inmiddels vond het bier van de bierkramen gretig aftrek, evenals diverse vettige eetwaren waaronder Maultaschen. Overigens kon slechts worden betaald met appelcoupons, die alleen per 40 werden verkocht. Veel te veel voor mij. Ik moest de volgende dag nog auto kunnen rijden. Het tankstation aan de overzijde van de rivier loste echter ook dit probleem op.

Opvallend vond ik de saamhorigheid van de aanwezigen. Een gemeenschap van ca. 1700 mensen, die samen jaarlijks drie evenementen organiseren, waarvan het Appelfeest er een is. Er werd geijverd voor de komst van een supermarkt. Behalve een slager en modewinkeltje is er niets. Een startkapitaal van 300.000 euro is nodig, waarvan er reeds 250.000 waren ingezameld.

De volgende dag om 5.30 uur vertrokken in mist en duisternis met later veel regen. Niet verstandig, maar toch heel thuisgekomen. Weer onder de indruk van Luxemburg en het geweldige openbaar vervoer dat ook in de kleinste plaatsjes komt.