Bourtange 18 juni 2016

Twijfelde even of het “boer” of “bour” was. Nu weet ik het weer. Zo maar afgereisd naar de kleine vesting in Groningen, vlak bij de Duitse grens. Hoewel zo maar, kwam ook door het vergeten van paspoort. Heenreis ging via Lelystad, Joure en Groningen-stad. Weer prima, weinig regen ondanks alle slechte voorspellingen. Even gestopt in Onstwedde. De plaatselijke middenstand bleek heel vriendelijk. Veel mensen uit het westen 'vluchten' naar Groningen. Randstad te druk, mentaliteit daar bevalt ze niet langer. Ik neig er naar ze gelijk te geven. Weldadige rust en geen files, minder gezeur met mensen met cultuur uit andere landen. En tot op heden geen stenen door busruiten. Komt bij dat de huizenprijzen lager zijn dan hier. Ter plaatse geen last van aardbevingen, zo werd mij meerdere malen verzekerd. Wel aan de andere kant van de A7.

Het bezit van een auto is aan te bevelen als je daar woont. Weinig OV.

Na Onstwedde, twee kledingstukken en diverse etenwaren rijker, door Vlagtwedde gereden. Dat is wat groter. Spoedig daarna in Bourtange. Ingang via VVV-kantoor met dames in dracht uit vorige eeuwen. Langs een paadje uiteindelijk over een brug door een poort de vesting in. Rondgelopen over de wallen en goed zicht gekregen op het geheel. Veel groen. In een molen zwaluwen ontdekt met de bekende staarten. Afgedaald en door de straatjes gedwaald. Gesproken met een meneer die een B&B exploiteerde. Klein paradijsje. Paar erg toeristische winkeltjes met prulletjes, maar ook leuk klein kruidenierswinkeltje en terrasjes rond het plein. Ontspannen sfeer. Teruggekeerd naar de auto en via Ter Apel en Emmen naar huis.

Snackbar 't Wold. De naam herinnerde aan vroeger....

De etalage van een middenstander. Geen Mediamarkt.

Wisten niet goed wat het 'oranje' voorstelde.

Weinig OV

Modepop

Reclame voor Vaderdag. Dat leeft nog volop. Graag accepteerden we koffie en toiletbezoek.

Uniek! Dachten we. Gewoon bij Xenos te koop dus.

In Bourtange.

Eenzaam is de weg die leidt naar...

inderdaad, een vesting.

In de molen zaten zwaluwen met de staarten dus.

Vanaf de molen bij de vesting.

Hierboven een rasechte Bourtanger.

De vlag hing uit voor ons. We zijn inmiddels wel wat gewend, dus dat maakt geen indruk meer...

“Meine Damen und Herrn”, klonk het.

Vredig

Minder vredig maar mooi.

Vaderdag dus.

De dame met hoed was nadrukkelijk aanwezig.

Je moet er maar van houden......

Niet gekocht en ook geen spijt.

Heerlijk stukje aarde is het daar.