Brussel 17 mei 2018

Detail van een kleurige skatebaan.


Heen met de bus en terug met de trein. Vertrek om 7 uur vanaf Sloterdijk. Prima chauffeur en ondanks files bij Antwerpen om ca. 10 uur in Brussel. Jammer van de grote barst in de voorruit van de bus.

Had een route in gedachten door St. Gillis en Elsene. Vanaf Brussel Noord gelopen naar de metro Rogier en vandaar met lijn 2 naar de Hallepoort. Vond het iets te veel van het goede om daar te voet heen te gaan. Ik kwam in een leuk buurtje, even buiten het centrum. Veel Portugese zaakjes. Doorgestapt en weer blij met mijn oude Falkplattegrond.

Tegen mijn gewoonte een café au lait of café russe genomen in een hip koffiezaakje, waar overigens ook grote stukken vlees te koop waren. De Amerikaanse straat in en langs het Hortamuseum gekomen, gevestigd in het woonhuis en atelier van de grote Brusselse architect. Tevoren had ik op internet foto's van het interieur bekeken. Dat betekent voor mij meestal ook dat ik er niet meer in hoef. Zo ook deze keer. Het kleine museum ging overigens pas 's middags open.

Een eind verderop in dezelfde straat zit een grote kringloopwinkel onder de naam van Spullenhulp of Les Petits Riens. Binnengegaan en even verliefd geworden op een bierglas. Maar net zo als bij vrouwen het laten staan. Moet ik misschien vaker doen, hoor ik me in gedachten zeggen.....

Verder door diverse buurtjes naar het Flageyplein om vandaar naar het Jubelpark te gaan. Onderweg passeerde ik onverwacht de bekendste patatzaak van de stad. Ik had inmiddels een verantwoord, dus droog en volkoren stokbrood achter de kiezen, zodat deze ontmoeting geen gevaar kon.

Via de trappen van de Jubelberg het Jubelpark bereikt, waar de triomfboog en omgeving werden ontsierd door kraampjes van een of ander festival. Prachtig weer werd het en het was een genoegen een eind door het park te wandelen. Doel was nu de Place du Luxembourg, waar het EU-apparaat zich pleegt te laven. Een stukje van het Leopoldpark bekeken en langs het gebouw, waarin de geschiedenis van de EU wordt uitgebeeld. Moet daar nog een keer heen. Nu stond de kapper op mijn lijstje. Kriskras verder via de Porte de Namur naar de Rue du Midi en even rondgedwaald in dat buurtje.

Bij de kapper leerde ik dat het Franse woord voor scheiding la ligne is. Of la raie. In ieder geval les oreilles dégagées, weet ik nu. Nadat de wilde haren korter waren, mezelf getrakteerd op een blikje. Prettig was naast het bankje in de zon, de nabijheid van een urinoir.

Op de hoek van een straat zag ik drie mensen op de grond zitten te midden van valiezen en tassen. Ik denk een vader, moeder en een dochter van een jaar of twaalf. Maakte indruk op me. Ik geef bijna nooit aan bedelaars, zeker niet aan de obligate vrouwtjes met kleine kinderen, die je overal voor de ingang van winkels ziet zitten. Maar de klaarblijkelijke hulpeloosheid van het vluchtelingengezinnetje dat overigens niet aan het bedelen was, deed me een bescheiden donatie doen.

Uiteraard nog even door het centrum van Brussel gewandeld. Blijft leuk, ook al ben ik er al zo vaak geweest. Ook in Brussel heeft de Nutellagekte toegeslagen.

Op tv had ik de dramaserie Brussel gezien. Hierin komt elke aflevering een zwerver in beeld, die zo z'n gedachten lijkt te hebben over de gebeurtenissen in het verhaal. Hij bestaat echt of ik heb z'n broer gezien.

De trein terug in Brussel had een paar minuten vertraging. De nieuwe verbinding via Breda is geen verbetering. Zeker 20 minuten daar stil gestaan. Er moet ook kopgemaakt worden. De trein moet dus keren. Op Schiphol was te lezen dat de intercity door een vertraging in het buitenland later was...... Je moet maar durven.


Foto's