In de zin van mijn leven staat jouw naam geschreven. Vind dat zo'n mooie tekst. Niet van mij dus. Ik ben geen woordkunstenaar. De tekst zegt meer dingen. Zin van mijn leven en dat ophangen aan één persoon. Benauwend.

Er moet meer zijn, zo er al zin is. Dus ga ik maar fietsen. Altijd zin in, maar wel opletten. Als fietser ben je kwetsbaar. Maar niet alleen door de auto's. Nee, ook door huisdieren. Honden dus. Sommige zijn aangelijnd, anderen lopen los. Ik wil niet zeggen dat ik bang ben voor bijten, maar een heupbreuk o.i.d. is snel gebeurd.

Vandaag ging het, ook over de smalle paadjes en hoge bruggetjes, goed. De auto neergezet in Vollenhove. Was ik eerder geweest. Gaan fietsen rond die meren verderop, waar Giethoorn een bekende plaats is. Wat was het mooi! Groen en bijna geen windmolens. Water en groen en enkele toeristen uit Azië, die plaatsnamen in een bootje. Echt populair bij die mensen, om dat beeld maar weer eens te bevestigen!

Verder door de streek, waarover we vroeger op school moesten leren. Weerribben-Wieden en Beulakerwijde. Door het gehucht Dwarsgracht en van de route afgeweken, brutaal als ik ben. Over het smalle fietspad langs het 'grachtje' met de dure en mooie huizen. Een arbeider kan dat niet betalen. Gelukkig maar, anders zou het er veel te vol zijn. Zo heb elk nadeel zijn voordeel, toch?

Maar wat een prachtige streek. Zag onderweg ook dat we in Nederland waren.

In Blokzijl beland bij Kaatje. Heb niks met dat soort restaurants. Denk nog steeds: als mijn buik maar, liefst vegetarisch, vol is. Maar de echte kenners......

Vanuit Blokzijl is het nog maar een klein eindje naar Vollenhove. In het weekend was er een feest geweest en er hingen nog verschillende versierselen langs boerderijen en in de straatjes in het centrum.

Deze keer met dank aan de ANWB zelf een knooppuntenroute gemaakt van ongeveer 50 km. Ging bijna overal goed!