Ik kende de naam Krefeld nog uit Leiden. Dat kwam door de stedenband. Dat maakte een keuze voor nog een reisje per trein naar Duitsland wat eenvoudiger. Het neun euro ticket voor augustus moest voorts zo goed mogelijk renderen.

Heen wegens werkzaamheden aan het spoor door een aantrekkelijk landschap, dat wonderlijk genoeg vrijwel geen omgekeerde vlaggen kende, via Zwolle naar Nijmegen. In Nijmegen overgestapt op de bus naar Kleef. De OV-chip automaat in de bus deed het niet, dus gratis reizen, altijd een prettig woord, dat gratis. In Kleef verder met de trein naar Kevelaer en dan per vervangend railvervoer, bus dus, naar Krefeld.

Aldaar eerst wat onwennig mijn weg gevonden via de achterzijde van het station. Mooie oude Trix Express treinbaan in de hal gezien. Heb er een euro ingedaan en de treinen gingen rijden. Het kind in mij leeft nog.

Wilde ook de eerste dag zo goed mogelijk benutten en ging met de bus naar Linn, in het oosten van Krefeld gelegen. De oude dorpskern is in tegenstelling tot de binnenstad van Krefeld mooi bewaard gebleven, evenals de burcht. De verleiding niet kunnen weerstaan om bij de Bockumer Platz nog even over te stappen op de bus (tram) 44 naar Rheinhafen. Geen Rijn te zien, wel lelijke bedrijfsterreinen.

Na een eerste bezoek aan mijn hotel, waar ik mijn toch wel zware rugzak eindelijk af kon doen en de aankoop van mijn avondmaal (ik koop nooit meer bekertjes met Maggi spaghetti) nog een flink eind getramd met lijn 42 naar Elfrather Mühle in het noorden van de stad.

Krefeld kent vier tramlijnen en twee daarvan kwamen langs mijn logeeradres. In mijn hotelkamer hoorde ik het dreunen als ze voorbijreden. Lijn 44 werd verbeterd en daarom reden bussen deze route.

De tweede dag met de U-bahn naar Düsseldorf en vandaar met de tram naar Neuss. Aardig stadje met een vriendelijk centrum.

Ik herinnerde me lang geleden in Wuppertal te zijn geweest. Daar is een zweefbaan, zeg maar een zwevende trambaan, boven de rivier de Wupper. Fascinerend om een ritje mee te maken. Het interieur van het station van Wuppertal oogt modern en is prachtig vormgegeven. Eenmaal in het centrum komende uit een winkelstraat overrompeld door de plotse aanblik van het imposante stadhuis. Op de nabije markt gesproken met een kaasverkoopster uit Venlo. Dat ligt op anderhalf uur rijden.

Nog even in Duisburg uitgestapt maar niet verder gekomen dan het mistroostig ogende stationsplein. Op de terugweg naar Krefeld uitgestapt bij Uerdingen om dit eens beter te bekijken. Langs de Rheinpromenade gewandeld. Langzaam varende boten en veel industrie aan de overzijde van het water.

De tram genomen naar het andere eindpunt van lijn 42, Edelstahlwerk Tor 3. Niets spectaculairs daar, veel fabrieksterreinen. Het Ruhrgebied vertoont overal sporen van de (vroegere) staalindustrie, waarbij de firma Thyssen-Krupp een voorname plaats inneemt.

Vanaf het Hauptbahnhof door een gevarieerde buurt buiten het centrum gewandeld naar mijn hotel.

De volgende dag naar Essen gegaan. Kende de naam van die plaats slechts van de kerstmarkten. Essen is groot en stedelijk. Gelukkig is er ook een groen buitengebied, waarin de Villa Hügel ligt. Eigenlijk is paleis een beter woord. Het was het woonoord van de staalfamilie Krupp en bestaat uit een groot en een klein gebouw die aan elkaar gebouwd zijn. In het kleine gebouw wordt de geschiedenis van de familie en fabrieken uit de doeken gedaan. In het grote gebouw vallen prachtige wandschilderingen en tapijten te bewonderen. De mondkapjesplicht werd strikt gehandhaafd en de rugzak moest in een locker. Daar zat ook mijn reserveaccu in ontdekte ik in het andere gebouw toen mijn fototoestel honger kreeg. Maar het liep goed af.

Op de heenweg liep ik op aanraden van een vriendelijke heer over een bospad met de naam Kruppallee.

Per tram terug naar het centrum en vandaar met de metro naar Mülheim. Saaie rit tussen twee Autobahnen. In Mülheim een meneer aan de ontbrekende 10 cent voor toiletbezoek geholpen en overgestapt op de tram naar Duisburg, waar ik het voor elkaar kreeg in de verkeerde trein te stappen. Zo kwam ik weer in Düsseldorf in plaats van Krefeld. Niet erg want vandaar de metro naar Krefeld Grundend genomen, zodat ik ook deze lijn in zijn geheel gezien had.

Laat mij maar zitten in zo'n voertuig. Ik geniet als ik naar buiten kijk en de voorbij glijdende omgeving ontdek. Het leek vandaag overigens wel de nationale Fahrkartentag. Heel vaak gecontroleerd onderweg,

Weer gaan lopen vanaf het station naar het hotel en onderweg een tussenstop gemaakt in Café Stadtmitte, een aardige ontmoetingsplaats voor de buurt. Dorstig als ik was twee grote Altbieren verslonden en leuk Duits gesproken met aardige mensen. Me zelfs een keer voorgedaan als gulle rondjegever en dat gebeurt niet vaak. Hartelijk uitgezwaaid en na het weer copieuze diner bus 57 genomen naar de Pestalozzistraat. Was de naam van mijn lagere school, dat was de enige reden. Mooie rit en terug bij toeval op de vervangende bus van tramlijn 44 naar het centrum gestuit.

De laatste dag met de vervangende bus naar Kevelaer. Aan de achterzijde van het station van Krefeld werd volop bier gedronken. Maar ja, het was ook al acht uur in de ochtend.

In Kevelaer vertrok de trein met vertraging. Een jongen vroeg me wanneer de trein vertrok, want hij moest roken. In Duitsland heb ik heel veel mensen zien roken, maar ach, sommige Nederlanders kunnen er ook wat van. De vertraging maakte dat ik tijd had om, aangekomen in Kleef, een rondje door dit plaatsje te maken. Dan met de bus naar Nijmegen en per trein via Den Bosch mijn woonplaats bereikt.

Drukke intensieve dagen geweest, maar fantastisch! Krefeld is een drukke en interessante stad, zo ervoer ik. Jicht is trouwens ook stuk minder. Zou er dan toch stress in het spel zijn?

Foto's (weer veel te veel)