Het is moeilijk..... Weer thuis te zijn. Was zo anders, zo inspirerend daar. Zo druk, zo verrassend soms. Het voortdurend ongeremd reizen. Stap in en ga. Ook soms warm en druk, te druk. Met de auto heen gegaan. Autorijden is een loterij met een grote kans op een prijs. Een ongeluk dus. Maar gelukkig geen prijs gewonnen. De stakingen bij de NS deden me besluiten om niet met de trein te gaan. Heeft ook wel voordelen. Ik kon een bord meenemen bijvoorbeeld en een extra onderbroek. En ik was er sneller, hoewel ik dat minder belangrijk vind. Onderweg getankt voor 1,708 per liter. Zou per 1 september weer duurder worden.

Eenmaal aangekomen toch gekozen voor een gratis parkeerplek aan de openbare weg in plaats van de hotelparkeerplaats achter de (veilige?) slagboom. Scheelde 44 euro en dat is wel heel veel klein bier om maar iets te noemen. De receptionist herkende me nog van de vorige keer. Bewonderenswaardig vind ik dat. Maar ja, ik zie er ook wel gek uit, oder? Kamer was nog niet gereed, maar de bagage stond veilig opgeborgen.

Met een bus naar Am Hülsberg. Gekozen voor een lange rit zonder te weten waarheen. Toeval bestaat niet, dus het zal wel voorbeschikt zijn, maar daar aangekomen stond een museumtrein klaar voor vertrek naar Sankt Tönis. Het treintje rijdt alleen op zondagen. Foto's gemaakt, een plas gedaan en zonder mondkapje ingestapt. Al spoedig kreeg ik gezelschap van een Altbier van de plaatselijke brouwerij. We hadden het heel gezellig samen terwijl het treintje voortsukkelde. Geen conductrice gezien en in Nord Crefeld uitgestapt. Leuk daar op het perron! Via de Stadtgarten naar de tram gewandeld. Prachtig weer en dat zou de komende dagen zo blijven.

Wat kan het leven soms toch mooi zijn. Op mijn kamer van een geweldig diner genoten. De eerste dag kon niet meer stuk.

De tweede dag was het plan naar het Maximilianpark in Hamm te gaan. Een behoorlijke reis zeker met de RE treinen. Het duurde allemaal nog al lang en toen ik achter me een ontzettend verkouden iemand voortdurend hoorde rochelen, bedacht ik me en stapte uit in Solingen. De trein naar Remscheid genomen om over de beroemde Müngstener Brücke te rijden. Deze brug is een staalconstructie van iets van 100 meter hoog. Mooi uitzicht over de Wupper.

Op het eerstvolgende station uitgestapt en gaan lopen naar het dal. Soms steil naar beneden, maar ik ben inmiddels wat gewend. Beneden werden de resten van een feestje opgeruimd. De brug bleek 125 jaar te bestaan en dat was gisteren gevierd. Waarom was ik niet uitgenodigd? Is ook daar al bekend dat ik geen feestnummer ben?

Mooie groene wandeling gemaakt door het dal met zicht op de rivier naar de Burg, zo'n 5 kilometer verder. Reizen doet verrassen en dat vind ik leuk. Op het eind aangekomen in een dorpje. Hoog er boven de Burg. De Seilbahn deed het niet, maar ik was toch niet van plan daarvan gebruik te maken. Nee, dan de trolleybus (BOO, Batterie OberleitungBus) die me door een heuvelachtig landschap langs een smalle weg naar Solingen centrum bracht.

In Solingen een heel lange rit met een andere trolleybus naar het station. Zat aan de verkeerde kant dat wil zeggen in de zon. Uiteindelijk via Keulen weer in Krefeld-Uerdingen beland. Na vragen aan voorbijgangers die bereidwillig de route op hun telefoon opzochten, de botanische tuin bezocht en me vergaapt aan platanen, een vijver en een op afstand bedienbare zeilboot. Even met de kapitein gesproken. Een hobby voor ouderen, net zoals modeltreinen. Op de terugweg nog even gekeken naar dure BMW's en vlak daarbij een bedelaar twee lege blikjes gegeven. Die was oprecht blij met het statiegeld daarvoor. Wat zijn de verschillen toch groot. Het deed me weer denken aan waar ik nu ben en hoe snel je in de goot kunt belanden.

Ik fotografeerde een huis in een wijk bij het centrum, Even gesproken met de bewoners. Een oase in een gebied vol verval.

Bij het hotel een donkere eekhoorn zien wegvluchten. 's Nachts meende ik een uil te horen schreeuwen.

Omdat het kon nog de tram naar Uerdingen genomen. Bij de Rheinpromenade een leuke artiest zien optreden. Soort Herman Finkers. Kon het het niet goed verstaan, maar er werd gelachen. Op het verlaten industrieterrein twee hazen gezien. De distilleerderij van Dujardin ontdekt, die overigens buiten gebruik is.

De derde dag begonnen met havermelk, graanvlokken en vruchten, geen roerei meer. Beviel goed. De reis ging naar Hattingen in het oosten van het Ruhrgebied. Scheen een ongerept plaatsje met vakwerkhuizen te zijn. Viel een beetje tegen. Vanuit de trein in een modern winkelcentrum beland. Deed in niets aan vroeger tijden denken. Na enig zoeken de Altstadt gevonden. Leuk, maar niet bijzonder.

Mooie en lange busrit gemaakt naar Essen Kupferdreh. Met tram 103 verder naar Essen Steele. In een heel drukke tram naar het station terug en weer met de trein in Krefeld. Daarna een rit met de trein gemaakt naar Moers (spreek uit Murs). Niet omdat het moest of interessant was of … maar weer gewoon omdat het kon. Terug met de bus. Een uur lang me vermaakt met het aanschouwen van het landschap. Een stukje gewandeld en nog een consumptie gekocht. Voelde me heel tevreden.

De vierde dag naar Duisburg. Leek me niet leuk, maar ja, je moet wat. Verschrikkelijk station daar. Op het programma stonden het Landschaftpark en Tiger und Turtle.

Het tracé van tram 903 werd vernieuwd, dus reed een bus. Op de verkeerde plaats uitgestapt (Homberg) en na een lange busrit uiteindelijk bij het park gekomen. Heel indrukwekkend daar, de moeite van de lange reis meer dan waard. Een oud industrieterrein, waar vroeger staal gemaakt werd, met installaties omringd door groen. Hochofen 5 beklommen en over smalle trapjes uiteindelijk boven geraakt. Fantastisch uitzicht en wat kan industrie toch mooi zijn. Al die buizen en ovens en torens vormden een kunstwerk. Het klimmen naar 70 meter vond niet iedereen prettig, maar ik kan/durf het nog. Stemde me blij.

Terug gaan lopen naar Meidrich-Mitte. Daar de ondergrondse tram genomen op weg naar Tiger & Turtle, een kunstwerk van metaal bestaand uit om elkaar kringelende trappen. Mooi uitzicht. De heenweg afgesneden door het asfalt te verlaten en steil omhoog een provisorisch pad te volgen. Terug braaf op het rechte pad gebleven.

In de trein een prettig gesprek met een dame uit Mönchengladbach die een weekje in Berlijn was geweest. Ook zij was blij het met neun euroticket. Vergat bijna uit te stappen in Uerdingen. Daar bleek ook een bus naar de Wolfssee in Duisburg te gaan, maar ja het houdt ook een keer op.

In het hotel werden werkwinkels gegeven. Ik zag de deelnemers in de pauze met koffie en petit fours. Aan een tafel zat kennelijk de bevlogen cursusleider, die de materie nog eens doornam met enige deelnemers. Voelde even rillingen. Heerlijk dat ik dat soort onzinnige bijeenkomsten niet meer hoef bij te wonen. Blij liep ik weer naar buiten om in de zon nog even naar Krefeld centrum te gaan.

Wat rondgelopen en etalages bekeken. Wennend aan het einde van deze enerverende dagen en het spoedig weerzien van mijn toch wat saaie woonplaats. In café Stadtmitte snel nog een mooi afscheidsglas Alt genuttigd. 1,50 kostte dat en het was 'lecker'. Mezelf getrakteerd op een kleine Teller met Döner in een schoon uitziend zaakje met aardige mensen. Mooie dag geweest.

De laatste dag bijna uitgeslapen. Werd pas om 6.37 uur wakker. Onder de weldadige douche en daarna naar een mooi ontbijt met een kannetje koffie, de havermelk met vruchten en lekkere broodjes. De Penny aangedaan voor een voorraadje Alt bier en een brood en daarna huiswaarts.

Mooie dagen geweest dankzij het neun euroticket.

Foto's