De wandelweg van het zwembad naar het hotel.

De eerste week in Lahnstein was goed bevallen. Vrij kort er na een tweede week geboekt. Wel met de auto in plaats van de trein. Een jichtvoet maakte het lopen met een zware rugzak te pijnlijk. Dit werd deels opgelost door een sandaal aan de voorzijde niet vast te maken, wat andere mensen soms een opmerking deed maken.

Voor het eerst sinds lange tijd een behoorlijk eind autogereden, zo'n 360 kilometer heen en terug, totaal 720 km dus.

Heen via Heerlen (boze boeren rond Barneveld en werk aan de A61 in Duitsland), terug langs Keulen en Oberhausen.

Omdat ik al om half twee op de plaats van bestemming was, even rondgekeken in Breibach. Bleek een leuk plaatsje met bovendien een Nettomarkt. In het hotel aangekomen de auto geparkeerd in de garage. Gedurende mijn hele verblijf verder het OV gebruikt.

Wat rondgewandeld in het park tussen hotel en kliniek en een tijdje gezeten op een bankje. Rust!

De tweede dag naar Koblenz en vandaar via Trier naar Luxemburg stad. Was daar met mijn ouders en oma zo'n 55 jaar geleden ooit geweest. Herinnerde me nog wel de kazematten, oude verdedigingswerken rond de stad.

In Trier was er schienenersatzverkehr, dus ovegestapt op een bus van de Luxemburgse spoorwegen. In Luxemburg is het OV gratis. Dat kwam van pas bij de twee tramritjes die ik maakte tussen de beneden- en bovenstad. De hoofdstad is hier en daar prachtig. Franse trekjes in het stadsbeeld, het dal van de Pétrusse en de Adolfsbrug en leuke pleinen met terassen, mooie winkelstraten etc. De jicht speelde op en verhinderde een langere wandeling. Op de terugweg in Trier nog een glimp van de Porta Negra opgevangen. Te moe om uit te stappen. Was ook te warm.

De dag erop naar Giessen. Gewoon omdat het kon. Giessen viel wat tegen. Een centrum met veel naoorlogse bouw, niet inspirerend. Wel een grappig station met poortjes en een botanische tuin, die ik na enig zoeken en navragen vond. Heb mooiere gezien en alleen invaliden kunnen er naar het toilet. Moeten ze wel eerst een sleutel halen. Gelukkig voor mij waren er genoeg bomen.

Het park bij het Kurklinik bood zoals inmiddels gebruikelijk weer de nodige rust aan het eind van de dag.

Koblenz heeft een DB museum, dat alleen op zaterdagen is geopend. Als treinliefhebber moest ik daar heen. Maar eerst Remagen bezocht. Remagen is bekend van de brug over de Rijn, die ongehavend in handen van de geallieerden viel. Helaas stortte hij later alsnog in. De pijlers zijn bewaard gebleven en sieren de oevers. Na een korte wandeling door het leuke plaatsje de restanten gezien en terug een olifantenweggetje gevonden.

De trein naar Koblenz stopte tot mijn blijde verrassing ook bij Koblenz Lützel. Vandaar met andere vriendelijke bezoekers gewandeld naar het DB museum, dat verder lag dan ik dacht. De hitte deed zich weer voelen. Op het buitenterrein de treinen bekeken en ook het Trix express museum bezocht, waar liefhebbers van dit vroegere modeltreinmerk, prachtige treinbanen hebben gemaakt. Uitvoerig gesproken met een hobbyist en een eenmalige subsidie aan de club verstrekt. Op de terugweg bij de bushalte lang gesproken met een liefhebber uit Hamburg. Ik moet het Miniatur Wunderland daar beslist een keer bezoeken.

Mijn energie was nog niet op. De vesting Ehrenbreitstein aan de achterzijde beklommen tot bij de ingang van de lift naar beneden gekomen. Onderweg in de brandende zon hagedissen gezien. Weer beneden bij het stationnetje van Ehrenbreitstein bleek daar rechtstreeks een treintje naar Niederlahnstein te gaan.

's Avonds nog een wandeling gemaakt naar een Grieks restaurant in de buurt, geluisterd naar een sympathieke zanger/gitaarspeler in het park en nagedacht over deze mooie welbestede dag.

Op zondag naar Andernach, niet ver noordelijk van Koblenz. Zoals ik had gelezen inderdaad een malerisch Stadtbild. Dat kwam vooral door de muren van de stadsomwalling. Ook hier waren de Romeinen geweest. Een stukje van hun waterleiding was bewaard gebleven. Over water geschreven, het waterpeil van de Rijn was laag. Dat gaf ook problemen voor de boot die naar de wamwatergeiser voer.

Bij een bakker (zijn vaak ook op zondagochtend open) alvast het dessert voor het diner gekocht en op de terugweg uitgestapt bij het mooie buitenzwembad. Prachtig gelegen met uitzicht over Lahnstein en de Rijn. Niet druk en overal keurig. Gaan wandelen naar het hotel en moe, maar voldaan mijn balkon gevonden.

Maandag met de bus naar Montabaur. Maar eerst nog even het centrum van Ehrenbreitstein aangedaan. Ook hier herinneringen aan de Joodse tijd. Om een of andere reden was het ook vermeldenswaard, dat het huis van de moeder van Beethoven hier staat.

Na een mooie busrit in Montabauer aangekomen. Het station lag een eind van het centrum, dus dezelfde bus een paar haltes terug genomen. Wat rondgewandeld en ontdekt dat er een bus naar Bad Emden ging. Zo kon ik een rondreisje maken. In Bad Emden even gekeken in een snuisterrijenwinkel en toch nog even een paar foto's van het mooie plaatsje gemaakt.

In een drukke trein terug naar Niederlahnstein en vandaar met de bus weer naar het zwembad. Een lege maag deed me zwichten voor iets slechts. Bij het hotel nog een rondje gemaakt door het park en opnieuw onder de indruk van de vredige, haast geruststellende omgeving.

Heb me over het algemeen weer prima vermaakt deze week. Wel sloop er gewenning in. Het verrassende werd minder. Het uitgebreide ontbijt werd gewoon, evenals het reizen met het OV. Was ik langer gebleven, dan had ik me waarschijnlijk beperkt tot het zwembad en het park. Maar ik wilde weer 'zo veel mogelijk' uit deze week halen wat betreft reizen en de omgeving verkennen. Dat is de aard van het beest.

Im Hafen ist ein Schiff sicher, aber dafür ist es nicht gebaut, las ik. Met de nodige nuance is dat misschien ook op mij van toepassing. Nieuwe dingen zien, ervaringen opdoen, goede en slechte, daarom leef ik. Op naar het volgende reisje.