Steenwijk 2 april 2017

Met het boekenweekgeschenk op pad. En per trein dus. Naar Steenwijk om een NS wandeling te maken. 17 km maar liefst. Maar het mocht ook korter. Gaandeweg echter werd de uitdaging gevonden. Niks korter. We gaan voor alles. Dapper. En het lukte wonderwel.

Bewondering voor de dame in het gezelschap. Heeft toch zo'n 19 km gelopen die dag als de heen en terugtocht naar het station wordt meegerekend.

In Steenwijk dat rechtstreeks te bereiken is vanuit Almere, eerst over een hoge spoorbrug een wat triest nieuwbouwwijkje in. Vervolgens een stukje langs de spoorweg. Als dat het is, dan kennen we wel leukere routes.

Maar het landschap werd allengs mooier. Meer bosachtig en heuvelig. Een korte tussenstop bij een uitspanning. Alleen koffie. In het zaaltje stond een televisietoestel. Daarop was te zien hoe een kerkuil het maakte op de zolder van het gebouw.

De tocht ging verder door zoals eerder geschreven, een bosachtig landschap met naald- en loofbomen. En spechten. Hun geratel klonk regelmatig. Voor het eerst een specht van dichtbij gezien. Helaas wilde hij of zij niet op de foto.

Langs een paar fraaie optrekjes gekomen. Bij de entree stond een bordje met “strikt privé”. Niet zo op bezoekers gesteld. Toch twijfelden we even over de te nemen route. Even later de aansluiting weer gevonden. Steenwijk weer binnen gesukkeld.

Wat zijn er toch veel Chinezen (of waren het Japanners) op het station! De oorzaak bleek Giethoorn te zijn, dat niet zo ver van Steenwijk af ligt.

Een bushokje gezien met NZH er nog op. Geen puf meer om de dorpskern te bekijken. Per trein terug. Een mooie dag met prachtig weer en nog sportief bezig geweest ook.