Treinen zijn zo gek nog niet!

Het leven is voortdurend keuzes maken. Soms heel moeilijke over leven en dood. Soms ook luxe, zoals bijvoorbeeld waaraan aandacht moet worden gegeven op een site. Ik heb gekozen om voor het onderdeel Hans spoort wel! vooralsnog de ontwikkeling van mijn treinbaan centraal te stellen. Ik heb al heel lang iets met treinen. In de winter sterker dan in de zomer. Als de zon schijnt en het wat warmer wordt, ben ik liever buiten. Het grootbedrijf vind ik ook leuk om te zien, maar vaak niet meer dan dat.

De eerste modeltrein kreeg ik toen ik 5 jaar werd. Het was een Märklin trein, gekocht bij de fa. Van Brussel in Leiden, destijds een begrip. Een V200 diesel en 3 of 4 goederenwagons, een elektrische automatische overweg en twee elektrische wissels. Dit alles gemonteerd op een plaat op onze zolder. Op de foto staat de plaat opgesteld in de huiskamer voor de kolenkachel.

Jaren mee gespeeld en zo nu en dan uitbreiding gekregen. Destijds waren speelgoedtreinen in Westduitsland goedkoper dan in Nederland. Dus tijdens een busreis naar de Harz met mijn ouders en mijn oma een kleine stoomloc met losse tender en drie personenwagons aangeschaft.

Later kreeg en kocht ik ook treinen van de Hema. Dat was echter gelijkstroom, dus dat paste niet op mijn wisselstroom Marklinbaan. De Limatreinen van de Hema waren echter beduidend goedkoper en het speelplezier was vergelijkbaar met dat van Marklin. Ik had inmiddels voor Sint Nicolaas ook een klein beginsetje van Fleischmann gekregen, ook gelijkstroom.

Door de jaren heen bleef het spoor me boeien. Zo rond 1994 echter heb ik een deel verkocht om met de opbrengst een computer te kunnen aanschaffen. Die kostte me destijds zo'n 3000 gulden. En nu op zestigjarige leeftijd ben ik nog steeds aan het prutsen met treinen. Een hoog niveau in de modelspoorwereld heb ik nooit behaald. Dat ligt aan onvoldoende handvaardigheden, maar ook aan de aard van het beest. Streef niet naar perfectie. Populair gezegd houden treinen me van de straat.

Veel aanwinsten dit jaar voor de zolderspoorweg. Hierboven een al wat langer in bezit zijnde TEE, die vroeger tussen Amsterdam en Basel reed en daarnaast een BR 44, een fraaie stoomlocomotief. Op het station is van alles aan de hand. Wie goed kijkt, ziet zelfs een stuk overkapping op de rails..............

Links een villa in Tessin stijl. Bekende brouwdoos van de firma Faller uit Duitsland. In de paddenstoelkiosk worden kranten verkocht.

Slechts een paar dames nog op het station. Het is al avond en de diesellocomotief V200 staat klaar voor vertrek.

De elektrische loc links is sinds kort aan de collectie toegevoegd. Een begeerd exemplaar, vroeger niet te betalen.

Tot slot een plaatje van een verwaarloosde loc, vorige maand gekocht. 'Bespeeld' heet de staat waarin deze verkeert. De buffers zijn afgebroken en er is veel lakschade. Deze loc is later ongerestaureerd verkocht.

De eerste woningen zijn opgeleverd. Redelijk geprijsd zo te zien aan het dak. Wel nog veel meerwerk. De aannemer heeft nog wat te doen. Dat geldt ook voor de bestrating. Hierboven de situatie bij daglicht. Hieronder het straatbeeld 's nachts.

Vandaag 4e kerstdag een kleine beurs bezocht in Bornerbroek. Daar onderstaande loc 'gescoord'. Een Duitse stoomloc, de BR 23. Ging eigenlijk alleen voor de tender (kolenwagon), want ik had al een exemplaar zonder. Een losse tender zag ik voor 20 euro, de loc met tender voor 35. Daar ging nog 5 euro vanaf, omdat een klein draadje ontbrak. Het gaat om het stukje metaal met oogje aan de voorzijde, voor de koplamp boven de buffer. Zoek de verschillen. Rechts met 'oogje'aan beide zijden en links zonder. Zie ook hier beneden.

Ondertussen wordt de 'zolder'treinbaan aangepakt. Hieronder een vervaarlijke elektrische schroevendraaier die de ruwe houtbouw te lijf gaat. De bewoners van de twee villa's houden hun hart vast. Gelukkig regent het niet.

Aan de linkerkant van het complex wordt gewerkt aan de busbaan. Een vernuftig systeem. D.m.v. een ijzerdraadje gefreesd in het wegdek wordt de bus via een magneetje aan de stuuras geleid. In de bus zit een kleine elektromotor en een accu. Er wordt dus niet zoals bij een modeltram of trein via een rail elektriciteit naar de bus toe geleid.

Dat vergt het nodige knip- en plakwerk. Gepriegel dus. Eerst heb ik met een klein boortje een gleufje in het hout gemaakt. Vervolgens ging daar de ijzerdraad in. Om deze op zijn plaats te houden en om een wegdek te krijgen, is hier papier overheen geplakt.

En hieronder het resultaat.

Nu nog licht in de bus. Ben echter bang dan te veel te slopen. Inmiddels stond ik voor een dilemma. We schrijven half februari 2016. Wilde de treinplaat hoger hebben, dan kon ik er gemakkelijker van onder bij. Wilde ook een grotere plaat. Vind vooral lange treinen mooi. Voor het laatste moest ik naar de tweede etage verhuizen, maar daar staat ondanks allerlei beloften allerlei troep te staan. De ruimte is dus niet beschikbaar. Compromis gezocht en gevonden in de vorm van hogere tafel in zelfde kamer en uitbreiding. Voordeel is dat je sneller even naar de eerste gaat dan naar de tweede. Vandaag dus houten balkjes van 210 cm lang gekocht en deze gehalveerd. Tafel komt nu op 105 cm hoogte en dat is ca. 30 cm meer dan tot nu toe. Ik dacht de tafel wel aan een kant te kunnen optillen om de poten te vervangen door langere exemplaren. Dat viel tegen. Veel te zwaar. Dus is de treinbaan gesloopt, helaas. In het weekend probeer ik de langere poten te bevestigen. Al wel gemerkt dat de oude moeilijk los te krijgen zijn. Me vermaakt met het tekenen van een baanontwerp in het computerprogramma SCARM.

Hierboven dus het ontwerp. Het 'wiel' aan de rechteronderzijde is nieuw. Daar komt een draaischijf en daarmee tevens een opstelmogelijkheid voor de stoomlocomotieven. Er naast een klein opstelspoor, waar ik ook de elektrische hijskraan een plaatsje hoop te geven. Als rails gebruik ik (kunststof) C-rails van Märklin. Omdat de draaischijf echter uit het (metalen) M-rails tijdperk stamt, is een klein deel M-rails (blauw gekleurd). Een overgangsrails zorgt er voor dat C- en M-rails op elkaar aansluiten.

Nog wat sfeerbeelden van de oude baan.	Een nieuwe aanwinst met leuke wagons............
Een Renault of is het een Simca?	Ruimtegebrek.
Een railbus, zoals vroeger ook reed tussen Maastricht en Aken.	Snif...........
Het blad moet hoger, ongeveer 30 cm.	Af en toe is er een treinenbeurs in Houten. Op de foto worden de deuren geopend op 19 februari 2016. Het volk, merendeels oude mannen, stroomt naar binnen om zich te verlustigen aan de uitgestalde handel, nieuw en gebruikt. Deze keer waren er echter ook modelbanen te bewonderen, sommige van hoog niveau. Kunstwerkjes bijna. Zo doe ik inspiratie op.
Een deelnemer uit belgië.	Het is nog rustig. Ik probeer meestal op tijd te zijn.
Ook uit Groot Brittannië waren er mooie dingen te zien.
Een typisch Duitse baan.	Zwitsers.
Mooi hé​	Het centraal station van Leiden. Wel in een heel andere omgeving.

Na al dit moois wacht thuis in een kamertje op de eerste etage mijn uitdaging. In de overtuiging dat 'mijn' baan nooit het niveau bereikt van wat ik vandaag heb gezien en dat ik het meeste genoegen beleef aan het zien rijden van treinen (dat werkt voor mij rustgevend) begin ik de opbouw. De tafel is stevig. Dat komt ook omdat ik hem met wat schuimrubber heb 'opgesloten' tussen twee muren.

Op 105 cm. hoogte komen de metalen rails. Hier zal uitsluitend analoog worden gereden. Dat betekent zonder computer en elektronica. De treinen gaan rijden door aan een knop op een transformator te draaien. Toch gekozen om 4 wissels te gebruiken. Zaten die voorheen aan de achterzijde, nu komen ze aan de voorkant, zodat ik er gemakkelijker bij kan. De mechanische schakelrailsen om het geheel automatisch te bedienen, laat ik vooralsnog achterwege.

Als de metalen rails is bevestigd, ik werk voor het eerst ook met een kurkondergrond die geluiddempend moet werken, komt het bovenblad aan de beurt. Ik wil eigenlijk de afstand tussen onder- en bovenblad wat groter maken. Probleem is dan weer dat het wat te hoog wordt.
Op het bovenblad worden kunststof rails gebruikt en wordt digitaal gereden. Dat betekent onder meer dat elke locomotief een eigen adres heeft. Zo wordt het mogelijk treinen afzonderlijk te bedienen. Op hetzelfde spoor kan de ene trein stilstaan en de andere rijden. Door de computer te gebruiken, kan de treinenloop voorts automatisch worden geregeld.
Hiernaast een blik op de metalen rails. 4 sporig dus aan de voorzijde. Om ruimte te sparen liggen de rails vlak bij elkaar. Ik ontkom er echter waarschijnlijk niet aan om een latje langs het blad te maken, zodat er meer ruimte ontstaat. Op de boekenkast liggen wat gebouwen op een hoopje te wachten op betere tijden.

Het latje is inmiddels aangebacht en ook een beschermrand. Soms zijn er vreemde storingen. Vandaag bijvoorbeeld met een meegebrogen wissel waar de locomotief voortdurend ontspoorde. Lange tijd gezocht en de oplossingsrichting is nu bekend. Het aangebrachte kurk onder rail heeft toch minder effect op het geluidsniveau dan ik dacht. Was het gedoe rond de meegebogen wissels zat. Ontsporingen en zo. Dus nu twee simpele ovalen als onderste baan. Nu de baan weer vanaf 0 moet worden opgebouwd, staan overal stukken hout. Dat geeft een enorme troep.

De stand in november 2017
Het is nog steeds een troep. Lang geleden, schat zo'n 8 maanden, dat ik iets aan de treinbaan deed. Nu met de lange vakantie is het er weer van gekomen. Bovenstaand plaatje van een Nederlandse loc is het bewijs. Gekocht met een kapotte rijrichtingschakelaar. Vervangen door een elektronisch exemplaar. Wellicht ben ik geïnspireerd door de aanblik van de serie 50 loc van de VSM, die ik gisteren in Dieren zag staan. Als niet meer werkende heb ik meer tijd voor hobby's. Het is bovendien eind november, dus ben ik regelmatig op de eerste etage te vinden. Een tijdje terug in een mooie winkel in Arnhem een sinterklaas met pieten gekocht in de schaal 1:87.
De baan is niet af en zal ook nooit die status brereiken. Gisteren wat oude spullen van de hand gedaan. Ik heb zo veel. Sta soms versteld wat ik allemaal in dozen tegenkom.Dat was eind 2017. Sinds die tijd wat weerzin tegen het prutsen met treintjes. Komt misschien door het weer of door de altijd te beperkte ruimte in huis. Maar komt in 2018 wel weer terug, dat prettige hobrbryisme!
De tijd vliegt en inmiddels zijn we in januari 2019, vele locomotieven verder. Zo rond de jaarwisseling duikt het treinvirus op om weer te verdwijnen in de lente. Inenten heeft geen zin. Het weer is trouwens ook een bepalende factor. Regen en miezer noden de gang naar de eerste etage te maken en te gaan prutsen met soldeerbrout, lijm en dergelijke. Recent is er best wel iets gebreurd. Te noemen vallen de aanleg van een metalen analoge treinbaan broven de bestaande kunststof digitale baan, het deels overschakelen op ledverlichting en het beginnen met het afwerken van het landschap. Wat dat laatste betreft is er inmiddels een begraafplaats aangelegd. Ik heb ergens nog een schoorsteenpijp, maar het is twijfelachtig of er ooit ook een crematorium komt.

Soms wordt er iets verkocht. In dit geval één van mijn V200 locomotieven.

Links de doos van het bouwpakket, ergens uit de zestiger jaren en rechts de loc. Destijds was het goedkoper om een loc als bouwpakket te kopen, dan kant en klaar. Zelfs als de kosten van het in elkaar zetten door de winkelier werden meegerekend.

En dan is er een verhuizing geweest. Een lente en zomer vol spanning of het oude huis verkocht was en het nieuwe gekocht kon worden. En ja, er kon worden verhuisd. De treinbaan was verdwenen in dozen en wachtte op een nieuwe plek. Gelukkig is er een grote zolder beschikbaar.

Na de verhuizing in augustus 2019
De herfst is ingetreden en het begint te kriebelen. Dus zijn de eerste voorbereidselen getroffen voor een nieuw ontwerp. Een deel van het onderstel staat. Niet naar tevredenheid overigens. Ik krijg de constructie niet recht en begrijp niet goed waarom. Vermoedelijk komt dat door de balken die wat krom zijn.

Naast treinspullen zijn er nog allerlei andere leuke dingen opgeslagen geweest.

We schrijven eind november 2019. Op een koude maar wel heerlijk ruime zolder is de treinbaan inmiddels verder opgebouwd. Gereden wordt met C-rails en een Intellibox II. Als besturingsprogramma op de computer wordt Koploper gebruikt. Prachtig gratis programma! Hulde aan de - helaas dit jaar overleden - maker. Het vergde wel enige tijd voor ik er weer een beetje in thuis was. Maar nu rijden 3 treinen automatisch over de baan. Met wisselend succes, dat wel. Een wissel kan weigeren, een meldpunt kan worden gemist.

Ik begon met een kladontwerp te maken. Dat moet dan worden ingevoerd in Koploper. Koploper moet weten waar welke trein zich op de baan bevindt en ook waar wissels en bezetmelders zijn. Die laatste zijn bij de opbouw van de baan het meest tijdrovend. Rails moet worden aangepast en vanuit elke melder moet een draad naar een zogenaamd S88 kastje worden getrokken. In dit geval waren er 29 draadjes. De kans op vergissingen is dan ook groot. Ik heb de kabels zo veel mogelijk gebundeld opgehangen onder de treintafel.

Parade bij de opstelblokken voor het station.

Voor de signalen en stroom van de wissels hoeven geen draden te worden getrokken. De rails kunnen hiervoor worden gebruikt. Elke wissel heeft een decoder en een nummer. Koploper stuurt via de pc en de treinregelaar (Intellibox II) de wissels aan. De elektronika hierbij is prachtig, maar ook kwetsbaar en kostbaar. Zelf repareren is zelden te doen. Vervangen door een nieuwe component is meestal de enige oplossing. Wel een nadeel ten opzichte van de vroegere simpele anologe banen met de metalen M-rails. Die waren onverwoestbraar.

De Hoofdstraat met een mooie Ford Capri en scheef staande lantaarnpalen.

Stand van de modelbaan sinds juni 2020
Zo af en toe weer op de (warme) zolder te vinden. Meer lampjes en lichtjes moeten er komen. Treinenbeurzen zijn er (nog) niet, maar inmiddels weer 3 trein- en toebehorenaankopen verder. En ik heb al zo veel troep. Gisteren weer geïnspireerd bij de jacht op een BR01-097. Een fraai oud (uit 1960, misschien zelfs 1958) betaalbaar exemplaar, maar leuker nog was het bekijken van de baan en werkruimte van de verkoper in Bilthoven. Prachtig, in hem schuilt een kunstenaar en het beeld dat ik van mezelf heb, dat ik een prutser ben, werd weer bevestigd. Maar prutsen kan ook leuk zijn als het je maar van de straat houdt. Hieronder een foto van de nieuwe aanwinst.

De wagon met de twee Mercedes vrachtwagens er achter kon ik niet laten staan.

Inmiddels marcheert er ook een muziekkorps in een plantsoentje, dat omzoomd wordt door lantaarnpalen. Van een van die palen ontbreekt helaas het witte bolletje. Komt nog wel goed. Let ook nog even op de eenzame, achterop geraakte trommelaar.

In overleg met stedenbouwkundigen en een op basis van outsourcing aangetrokken planologisch adviseur wordt momenteel een casestudy gedaan naar de implantatie van een min of meer historisch verantwoord stadscentrum (zie de afbeelding hier rechtsboven). Het op de fontein te plaatsen kunstwerk, getiteld Man met gans onder de arm, zal naar verwachting activisten niet inspireren om dit te bekladden of omver te trekken.

Na bovenstaande prietpraat is er in december 2020 weer het een en ander ondernomen. De komst van nog een fraaie NS1100 en de ontdekking in mijn verzameling van wat oude Märklin rijtuigen van de NS leidde tot het aanbrengen van ledverlichting hierin. Bij de koop in Tiel kreeg ik een doos van de set 3471, mijn favoriete TEE trein, cadeau. Helaas ontbrak het onderstel van de motorwagen. Een deel hiervan kon ik echter in Hoorn op de kop tikken. Na wat gepruts met een TAM decoder, toch maar een ESU decoder ingebouwd. De rijtuigen vervolgens voorzien van goedkope Action ledstrips. Hoezo is Action geen essentiële winkel?

En dan was er de aankoop van een defecte sprinter van Fleischmann waarvan naar later bleek ook de lampjes van de frontverlichting ontbraken. De ombouw naar digitaal was een uitdaging. Het motorschild, dat is het deel waar ook de koolbrorstels zich bevinden, moest grondig worden aangepast. Met een slijpschijfje werden de nodige inkepingen in het metalen oppervlak aangebracht. Nadat ook aan beide zijden van het treinstel ledverlichting was aangebracht, resulteerde een en ander in een mooi en soepel rijdend treinstel. Zo blijft deze prutser bezig.

Ontwikkelingen in de hobby
Hoewel het aantal modeltreinliefhebbers naar mijn indruk afneemt, zijn er nog behoorlijk wat mensen met een eigen modelbaan of modeltreinverzameling. Veelal betreft het oudere mannen, hoewel ook hier de uitzonderingen de regel bevestigen. Men ontmoet elkaar op beurzen of op internetfora. Dit om informatie uit te wisselen of aankopen te doen.

Er zijn veel aspecten aan modelbanen. Je kunt je creativiteit op het landschap loslaten of je verdiepen in de techniek of in het verbeteren van fabrieksmodellen etc. Dat kan heel ver gaan. Soms is op foto's moeilijk te zien of het een werkelijke of een nagebouwde situatie betreft. Met speciaal gereedschap kan bijvoorbeeld gras heel natuurgetrouw worden nagebootst. De techniek in miniatuur kan die van het grootspoor ook fantastisch imiteren. Computergestuurde banen waar het treinverkeer geheel automatisch wordt afgewikkeld, zijn heel populair. Dat kan aardig in de papieren lopen. Zo kost een loc met decoder en geluidsfuncties al gauw 400 euro en een centrale (het regelapparaat) is vaak nog duurder. Dat is ook een reden, dat de speelgoedwinkels tegenwoordig bijna geen modeltreinen meer verkopen. Een voorraad aanhouden kan flink in de papieren lopen. Er resteert slechts een handjevol speciaalzaken. Veel wordt verkocht via het internet. Overigens waren modeltreinen nooit echt goedkoop speelgoed. Om kinderen toch kennis te laten maken met modelspoor, worden goedkopere beginsets uitgebracht. Als ik soms nog iets koop, is het meestal tweedehan(d)s.

Het aantal zelfstandige fabrikanten van modelspoor is kleiner geworden. Märklin is verreweg de grootste. Van oudsher zijn er twee systemen t.w. wisselstroom en gelijkstroom. Dit onderscheid vervaagt enigszins door de intrede van de digitale techniek, maar het rijdend materieel is onderling niet zonder meer uitwisselbaar. Ook de rails verschillen. Märklin gebruikt een rail met puntcontacten in het midden. De locs hebben daarom een sleper nodig. Bij de meeste gelijkstroomrail loopt de stroomafname via de beide railstaven. De schaal van modeltreinen is meestal 1:87. Het echte model is dus 87 keer groter dan het model. Dit wordt h0 (halfnul) genoemd. Spoor N en spoor Z zijn respectievelijk 1:160 en 1:220. Voordeel van de kleinere schaal is het geringere ruimtebeslag. Daartegenover staat dat de detaillering minder is en de kwetsbaarheid groter.

Modelspoorliefhebbers hebben vrijwel nooit genoeg ruimte, vinden ze zelf. Maar ga maar na. Een perron van een klein station is al gauw honderden meters lang. Dus bij een lengte van 300 meter is voor h0 alleen voor een schaalgetrouw perron al zo'n 3,5 meter nodig. De werkelijkheid wordt hierbij dus geweld aangedaan. Dit geldt trouwens vaak ook voor de snelheid van de treinen en de radius van de bochten.

De echte verzamelaars kunnen zich druk (ver)maken over de kleinste details bijvoorbeeld een ander nummer op een loctype. De sport is dan om alle verschillende uitvoeringen te verzamelen. Anderen verzamelen alle bierwagons van een merk of alle ooit uitgebrachte analoge modellen. En zo zijn er vele variaties. Sommige aangeschafte modellen verschijnen nooit op de baan, maar belanden in een vitrine.

Het is november 2022. De zomer ging voorbij zonder zin in de modelbaan. Pas toen de herfst in aantocht was, toog ik weer naar de zolder. Daar schudde ik mijn hoofd. Te veel van alles. Er stonden twee modeltreinbanen. De een was digitaal en uitgevoerd in C-rails. De treinen daarvan reden automatisch met koploper. De andere kleinere, was er later bijgekomen, geheel analoog dus zonder computergestuurde treinen en met M-rails. De vele analoge locomotieven ombouwen naar digitaal zou veel tijd kosten en belangrijk ook, veel geld kosten. Dus na enige aarzeling besloot ik de analoge baan af te breken. Dat scheelde veel ruimte. Een tijdje later volgde ook de afbraak van de digitale baan.

Inmiddels is begonnen met een nieuwe modelbaan van ca. 4,25 m bij 1,25 meter. Het ontwerp is simpel. In een brilvorm zijn twee sporen opgenomen. Het buitenste is digitaal en het binnenste is analoog. De sporen zijn niet met elkaar verbonden. Zo kunnen zowel mijn digitale locs als mijn analoge locs ingezet worden. De ruimte onder de 'neus' van de bril is open gelaten om makkelijker overal bij te kunnen. Vanwege de eenvoud van opzet van de digitale baan voegt het met de computer besturen hiervan weinig toe en heb ik hiervan afgezien. Scheelt ook weer ruimte voor de pc en monitor. Een kleine busbaan bleek nog inpasbaar. De hoogte van de treinbaan is zodanig dat ik zo makkelijk mogelijk bij de onderzijde kan. Groot gemak geeft ook de verrijdbaarheid van het geheel.

De oude M-rails zijn inmiddels verkocht en daarmee is ook een stuk nostalgie verloren gegaan. Sommige stamden nog uit de tijd dat ik vijf jaar oud was en waren destijds kostbaar, zeker voor een arbeidersgezin. Nu kreeg ik er nog slechts een habbekrats voor, maar ja, ik heb er lang plezier van gehad en iets wat je niet meer gebruikt kun je beter van de hand doen.

Twee weken terug kocht ik van iemand uit Numansdorp wat aardige, keurig gebouwde stadshuizen. De bedoeling is om samen met de al in mijn bezit staande huizen tot een leuk stadscentrum te komen.

Het is eerste kerstdag 2022. Gisteren in Woerden een mooie gebruikte loc gekocht. Kon aan de verleiding geen weerstand bieden. Het betreft een Duitse elektrische locomotief, die in het grootspoor in de jaren twintig van de vorige eeuw op de baan verscheen. Een paar dagen daarvoor intensief met het Faller Car System bezig geweest. Dat maakt het mogelijk om rijdende auto's op de modelbaan te laten verschijnen. Veel tijd is gaan zitten in het maken van het wegdek. De oude metaaldraad werd vervangen door magneetband. Ook is een kerkje geplaatst met ledverlichting van de Action aan de binnenzijde. Een paar geitjes grazen voor de ingang. Het gras is gelegd met een zelfgemaakte grasstrooier bestaande uit een elektrische vliegenmepper en een metalen theezeefje. Zo blijft een mens van de straat.

11 november 2023

Gisteren weer eens de treinenbeurs in Houten bezocht. Druk autoverkeer bij het parkeerterrein, maar vroeg genoeg om nog een plekje te vinden. En even later sta je dan te wachten tot binnen de 'hekken' open gaan. Om 10 uur gebeurt het. De menigte betreedt de grote zaal waar vele verkopers wachten op klanten. Ik houd mezelf altijd voor dat ik niets nodig heb. Is de beste instelling, zorgt voor het vermijden van de onrust om per se iets te willen hebben. Bovendien heb ik al zo veel spullen verzameld in de loop der jaren.Toch loop ik altijd wel tegen iets aan, dat mijn begeerte wekt. Deze keer was het een analoge elektrische locomotief van Marklin in HAMO uitvoering. Dat laatste wil zeggen dat het model op gelijkstroom rijdt in plaats van wisselstroom. Er zaten twee prijsstickers op te weten van 35 en 25 euro. 25 euro leek aantrekkelijk. Tijdens het bekijken raakte ik kort in gesprek met een andere gegadigde. “De kap ziet er nog mooi uit” en dat vond ik ook. “Maar ik heb er al drie, maar voor die prijs!“ Loop een rondje en kijk of hij er nog staat, adviseerde ik hem. Dat doe ik altijd.

We gingen beiden verder, maar de loc bleef aan me trekken. Dus terug en weg loc. Jammer, ik liep weer door, maar besloot even later toch nog even op de plaats van het delict terug te keren. En hij stond er weer! Toen gevraagd aan de verkoper wat de prijs was. Wat wilt u er voor geven? vroeg de man. Voor 25 neem ik hem mee, antwoordde ik. En dat was goed. Het kind in mij was blij. Ik moet er wel nog bij vermelden dat ik al een loc van het zelfde type bezat en een andere in afwijkende kleuren.

Maar het was niet alleen de aankoop, die mij verheugde. Vooral het vooruitzicht om de loc om te bouwen voor wisselstroom en gelijk digitaal te maken, vond ik leuk. Dat is nog een aardig karwei. Zo moet er een sleper onder. De wielen zijn niet geïsoleerd van de assen, dus dat moet voor een goed massacontact ook onder handen worden genomen. Voordeel is wel dat er al een permanente magneet in zit in plaats van de gebruikelijk spoelen bij een analoge wisselstroomloc. En dat alles motiveert me tevens om de werktafel te gaan opruimen, zodat ik daar weer wat overzicht krijg. Onderstaand van links naar rechts de nieuwe aanwinst, de onderzijde hiervan en de onderzijde van de wisselstroomversie.

Wordt vervolgd.