Weer prachtige dagen beleefd in Duitsland. Mede dankzij het Deutschlandticket. Op maandag vertrokken naar Arnhem met een omweg via Zwolle, dat wel. Maar goed. In Arnhem stond de trein naar Düsseldorf gereed. Dus op naar die stad om vandaar via Keulen naar Wesseling te reizen. Wesseling is een plaatsje aan de Rijn tussen Keulen en Bonn. Vanuit die steden kan het bereikt worden via een sneltram. Het ligt tussen twee grote, indrukwekkende industriecomplexen. Schoorstenen roken er volop. Maar geen merkbare last van gehad. Het prima hotel waar ik verbleef, lag pal aan de Rijn. Ik had het geluk een tweepersoonskamer te krijgen met zicht op de rivier. Vanuit mijn ramen kon ik het drukke scheepvaartverkeer dag en nacht goed volgen. Prachtig allemaal wat er aan activiteiten op de Rijn plaatsvinden zonder dat we dat beseffen.
In Wesseling aangekomen direct maar een wandeling gemaakt langs de westkant. Ging door een parkachtig gebied, de Entenfang. Eenmaal terug een Edeka supermarkt gevonden en daar een goede saladebar aangetroffen. Drie dagen van genoten voor iets van 7 euro per dag. Luxe voor mijn doen, maar veel lekkerder dan de gebruikelijke maaltijdsalades. Een bankje gevonden aan de rivier en heerlijk 'gedineerd', uiteraard met een drankje.
Langs de Rijn is er een aardige wandelpromenade. Er vaart ook een veerboot naar de overkant. Dan kom je in Lülsdorf, Niederkassel.
De volgende dag, dinsdag, met de tram naar Bonn en vandaar via Koblenz met een treintje naar Bacharach. Duurde een eeuwigheid. Kwam ook omdat de trein twee maal gesplitst werd en daarom overgestapt moest worden. Ook moest twee keer gewacht worden op een inhalende trein. De zon scheen ongenadig toen ik begon aan mijn wandeling langs onder meer druivenstokken. Flink stijgen en dalen over lastige paadjes en trapjes alvorens het kasteel Stahleck werd bereikt. Niet gezond, maar goed, doel bereikt. Door de heuvels verder en aan het begin van de middag besloten dat het mooi was geweest. Terug naar het dal en een gemakkelijke weg terug genomen. Bij een begraafplaats mijn watervoorraad aangevuld. Zonder water kan wandelen dodelijk zijn ….....
Nog een stukje door het dorp gewandeld. Inderdaad de beloofde mooie vakwerkhuisjes. Op het station een treintje naar Oberwesel genomen. Leek me ook een prachtig plaatsje. Na enig wachten in de hitte kwam daar de vertraagde trein naar Bonn binnen. Op het station van Rhens bleven we wel erg lang staan. Wat later werd er medegedeeld dat nog onbekend was hoe laat de trein weer zou vertrekken. Een vrachtwagen had verderop een slagboom van een overweg geraakt. Ik besloot enig initiatief te ontwikkelen en stapte uit de drukke, warme trein. In het dorpje trof ik in de felle zon een bushalte. Een bus bracht me naar Koblenz. Was het treinreizen op deze manier even beu en besloot het plan voor de volgende dag te weten een bezoek aan het verre Frankfurt, te annuleren. Vanaf Koblenz naar Bad Godesberg en daarna met de tram naar Wesseling. Aan de oever van de Rijn mijn bakje met lekkers uit de supermarkt genuttigd en enigszins verkwikt in mijn hotel teruggekeerd. Het was mooi geweest voor vandaag.
Woensdag dichter bij huis gebleven. Ontdekte bus 930 naar Brühl. Niet naar Phantasialand, nee zeg. Brühl bleek een aardig plaatsje met een prachtig Schloss Augustusburg. En ook een mooie wandeling door een voormalig bruinkoolwingebied. Over heuvels, door bos en langs de Heider Bergsee. Terug op het station de trein naar Keulen genomen. Daar de gigantische dom nog een keer van binnen en buiten bekeken. Heel druk daar. Niet aan denken wat een idioot met verkeerde bedoelingen daar voor leed kan aanrichten. Met een trein naar Porz-Wahn en vandaar de bus naar Niederkassel, Lülsdorf. Uitgestapt bij de kerk en gewandeld naar de aanlegplaats van de veerboot. Overgevaren en na een kort slaapje toch nog even de sandalen aangetrokken en met de tram naar de Chlodwichplatz in Keulen. Rondje gelopen en tien minuten later weer een tram teruggenomen. De dag geëindigd met een goed verzorgd diner aan de inmiddels vertrouwde waterkant.
Donderdag weer met de tram naar Keulen. Wilde om een onbegrijpelijke reden plotseling naar Bergisch Gladbach, een stadje oostelijk van Keulen. Gewoon doen wat je invalt en niet te veel plannen. Dan word je steeds weer verrast is mijn ervaring. Mooie wandeling (Geopfad) gemaakt (prima wandelweer) rondom het plaatsje en eenmaal terug bus 434 naar Mülheim genomen, een wijk in Keulen. Prachtige rit van ongeveer 50 minuten. Bij het eindpunt uitgestapt en langs oude halfgesloopte fabrieken gaan lopen naar het centrum van Keulen. Tot mijn verrassing langs een Seilbahn (kabelbaan) over de Rijn gekomen en ingestapt. Aan de overzijde hoefde pas te worden betaald. Steil naar boven en hoog boven de Rijn met eindpunt bij de dierentuin, waar ik natuurlijk niet in ging. Ben geen supporter van die tuinen, waar dieren opgesloten zitten. Overigens ook niet van wolven, die bepalen of mensen in een bos mogen wandelen of niet, maar dat is weer een ander verhaal. De tram richting centrum genomen en uitgestapt bij de Ebertplatz, twee haltes verder. Veel politie en 'vreemde' mensen. Later vertelde iemand me dat dit het Drogenviertel (drugswijk) van Keulen was. Dat verklaarde veel. Westelijk van het centrum door de stad gelopen. Ik volgde de zon naar het zuiden. Leuke straatjes gezien. Doel was weer de Chlodwichplatz, een aardig plein waar ik al een paar keer met de tram langs gereden was. Interessante buurt daar. Bij uitzondering in een kleine te gezellige Kneipe een schrecklich leckeres Kölsch gedronken. Verder gewandeld op mijn sandalen, had mijn wandelschoenen thuisgelaten. Die had ik eigenlijk wel nodig bij mijn wandeling in Bergisch Gladbach, mittelschwer, maar ach, ik heb het gehaald. Een stuk verder gewandeld tot de Schönhauserstrasse en daar de tram genomen naar Sürth. Na enig wachten kwam de tram naar Wesseling. Mijn bankje weer opgezocht, deze keer zonder het saladebuffet van de supermarkt eer aangedaan te hebben. Wel met een andere versnapering natuurlijk. Een oudere Duitse man kwam naast me zitten en onder het genot van het zicht op het langsstromende water, wisselden we wat van onze levensverhalen uit. Nog even de prachtige Rewe supermarkt bezocht en onder het genot van een laatste flesje Kölsch in de avondzon op een bankje voor het hotel een prettig overdenken van deze dag beleefd.
Vrijdag vroeg huiswaarts. Met reizen met het OV weet je nooit wat er gebeurt. Dus voor alle zekerheid een tram eerder genomen en ja, de volgende bleek uit te vallen. In Keulen met de S-Bahn via Leverküssen naar Düsseldorf. Daar was het beginpunt van de trein naar Arnhem, zodat ik verzekerd was van een goede zitplaats. De DB-Navigator had me geadviseerd naar Duisburg te reizen. Soms moet je eigenwijs zijn. In de trein prettig gesproken met een fietsend Nederlands echtpaar. Vlak voor de grens kwam een rolstoeler binnen. Een Duitse dame beweerde verontwaardigd dat deze Vorfahrt (voorrang) had op de plaats van de fietsen. Het liep allemaal goed af.
In Arnhem was het chaos. Schreeuwende van oorsprong kennelijk allochtone jongetjes dreven de reizigers in het vervangend busvervoer naar Driebergen-Zeist. Ik besloot terug te keren naar het station, uiteraard na diverse keren verplicht in- en uitgescheckt te hebben en ging via Zwolle terug naar A. Was weer een waardevolle trip geweest met veel inspiratie voor de zoldertreinbaan.
Foto's |
|
|