Zoutelande 21 juli 2020

Ruimte..... duinen, strand en water.

Het kwam niet door dat wat lijzige hitje van die Zeeuwse band en die Vlaamse dame. Nee, wat mij trok was de aangekondigde NS-wandeling Vlissingen-Zoutelande, die wegens c. nog steeds niet was gepubliceerd. Dan maar zelf een route gemaakt. De intercity van 6.29 uur genomen met een overstap in Leiden. Half 10 stapte ik uit in Middelburg. In de trein had ik het plan opgevat daar een fiets te huren, maar de automaat herkende mijn ov-chip niet. Het fietsvoornemen laten varen en bus 53 genomen naar Zoutelande.

Het plaatsje zag er uit zoals ik me het had voorgesteld. Wat saaie eengezinswoningen naar het centrum met een straatje vol toeristische lokkertjes in de vorm van eetgelegenheden en souvenirwinkels. Leuk waren de schapen aan de landzijde zo vlak bij het dorpscentrum en het strand.

Wandelen naar Vlissingen bleek een goed besluit. De tocht ging over de hoge duinen met zicht op mooie brede stranden en het water aan de ene kant en het landschap van Walcheren aan de andere kant. Prachtige wolkenpartijen en alom rust. Achteraf blij te wandelen i.p.v. te fietsen. Het stuk strand ergens in het midden bleek keurig te zijn voorzien van planken. Bij Dishoek weer omhoog terug naar de duinen.

En dan doemt in de verte Vlissingen steeds nadrukkelijker op. Wat meer naar links valt de toren van de abdij van Middelburg ook niet te missen. Aan de overzijde van de Westerschelde zijn Knokke en de havens van Zeebrugge zichtbaar. De hoge kustbebouwing van Vlissingen contrasteert sterk met het duingebied.

Zo veel mogelijk langs de zee gelopen, kijkend naar vlak bij het strand varende schepen. Heb niet zo veel met het lange laatste stuk zeewering naar het station. Het alternatief is aan de landzijde om de scheepswerf heen, maar dat is ook geen fraai parcours.

Het prachtige weer zorgde er echter voor dat ik met een aangenaam zomergevoel Zeeland weer verliet.


Foto's